KORZYŚCI ZE STOSOWANIA ALOESU W CHOROBACH TARCZYCY
Hashimoto zaczęłam się interesować w 2009 roku, zaraz po tym jak zdiagnozowano u mnie tę chorobę. Protokoły, które opracowałam przez lata i udostępniłam w swoich książkach, pomogą około 80 procentom osób poczuć się lepiej, ale na tym nie poprzestałam. Ciągle szukam nowych protokołów i śledzę najnowsze badania aby w przyszłości pomóc większej ilości osób. Bardzo się ucieszyłam kiedy dowiedziałam, że aloes może być korzystny dla osób z Hashimoto - stwierdzono, że zmniejsza przeciwciała tarczycy, a także poprawia poziomy TSH i wolnego T4.
W przeszłości sporadycznie używałam aloesu do leczenia problemów z jelitami z bardzo dobrymi rezultatami, ale jeszcze do niedawna nie zdawałam sobie sprawy, że może mieć również korzystny wpływ na przeciwciała i markery tarczycy. Aloes ma liczne właściwości lecznicze, gdy jest stosowany doustnie i miejscowo i z tego powodu od tysięcy lat jest niezbędną rośliną leczniczą w wielu kulturach. Tradycyjnie roślina była używana jako doskonały środek do leczenia ran, łagodzenia swędzenia i zmniejszania blizn. Był również stosowany w różnych stanach, w tym zaparciach, problemach z regulacją poziomu cukru we krwi, infekcjach i stanach zapalnych. Ponieważ dolegliwości te często współwystępują u osób z autoimmunologiczną chorobą tarczycy, aloes może również im pomóc.
Z tym artykule dowiesz się:
- Jak aloes może pomóc tarczycy
- Korzystny wpływ aloesu na trawienie, poziom stresu, zdrowie układu odpornościowego i nie tylko
- Konkretne zalecenia dotyczące suplementu jakim jest aloes i ważne środki ostrożności
Co to jest Aloe Vera?
Aloe vera (Aloe barbadensis) to jedna z najstarszych znanych z właściwości leczniczych roślin. Pochodząca z Półwyspu Arabskiego, ta soczysta roślina (należąca do rodziny lilii) była stosowana przez starożytnych Egipcjan do leczenia ran i oparzeń.
Już Kleopatra była znana z tego, że używała aloesu podczas zabiegów pielęgnacyjnych. Prawdopodobnie wynikało to z faktu, że żel Aloe Vera (przezroczysta galaretowata substancja znajdująca się w liściach aloesu) zawiera prawie 99% wody i może nawilżać skórę.
W rzeczywistości można go stosować miejscowo, aby zmniejszyć drobne linie i zmarszczki.
Obecnie aloes jest uprawiany w wielu krajach na całym świecie. Często polecam posiadanie aloesu w domu lub biurze, ponieważ jest nie tylko łatwy w pielęgnacji i wymaga minimalnego nasłonecznienia, ale może również poprawić jakość powietrza poprzez odfiltrowanie toksycznych chemikaliów i lotnych związków organicznych (LZO), takich jak formaldehyd i benzen.
Oprócz tego, że jest praktyczną rośliną, aloes jest reklamowany ze względu na benefity odżywcze, ponieważ jest pełen przeciwutleniaczy i składników przeciwzapalnych. Liść aloesu zawiera witaminy C, E i A, a także wiele niezbędnych witamin z grupy B: B12, niacynę, B6, kwas foliowy i biotynę. Aloes jest wyjątkowy, ponieważ jest bogaty w witaminę B12, która występuje rzadko w roślinach. (Zazwyczaj ta wspomagająca energię witamina B znajduje się tylko w produktach pochodzenia zwierzęcego, takich jak ryby, mięso, jaja i mleko).
Aloe vera zawiera również minerały, w tym minerały śladowe, które są niezbędne dla ochrony tarczycy i zdrowej konwersji T4 do T3 - obejmują one chrom, cynk, selen, miedź, magnez, sód, potas i wapń. (Jednym z powodów, dla których tak bardzo cenię aloes, jest to, że jego profil odżywczy może pomóc w rozwiązaniu niedoborów składników odżywczych, które są bardzo częste u osób z Hashimoto!) Kolejną unikalną cechą aloesu jest to, że zawiera wiele aminokwasów, które są niezbędne dla organizmu. Jednym z aminokwasów aloesu, który jest dla mnie szczególnie interesujący, jest tyrozyna. Jest to prekursor tyroksyny, znanej również jako… hormon tarczycy. 🙂
Aloes dla zdrowia tarczycy
Jak wspomniałam wcześniej, aloes może przynosić korzyści osobom z chorobami tarczycy na wiele sposobów. Bardzo się ucieszyłam, gdy dowiedziałam się o nowym badaniu z Włoch, które skupiało się, w szczególności, na korzyściach płynących ze spożywania aloesu przez osoby z Hashimoto. Co ciekawe, jedna z badaczek, która zainicjowała to badanie, zauważyła, że jej własne markery Hashimoto poprawiły się po tym, jak zaczęła codziennie pić aloes. Używała go do leczenia zaparć i jako środka łagodzącego problemy z trawieniem.
Badaczka wykonywała rutynowe badania laboratoryjne, aby co kilka miesięcy śledzić markery Hashimoto. Przed rozpoczęciem codziennego stosowania aloesu jej TSH wynosiło 5,14 μIU / ml, wolne T4 -8,3 pmol / l, a przeciwciała TPO wynosiły 1875 IU / ml. Trzy miesiące po rozpoczęciu leczenia aloesem jej TSH spadło do 3,22 μIU / ml, a poziom wolnego T4 wzrósł do 11,44 pmol / l, a jej przeciwciała tarczycowe spadły do 778 IU / ml. Kolejne badanie wykonane po następnych 6 miesiącach wykazało, że wyniki laboratoryjne nadal się poprawiały: jej TSH znajdowało się w optymalnym zakresie 1,83 μIU / ml, a przeciwciała tarczycowe spadły do 24 IU / ml, co według większości laboratoriów jest uważane za „ujemne” dla Hashimoto!
W przeprowadzonym badaniu stosowano 50 ml soku Aloe barbadensis miller (lub ABMJ, co jest botaniczną nazwą rośliny aloesu) dwa razy dziennie, przez okres 9 miesięcy, u 30 kobiet z zapaleniem tarczycy Hashimoto i subkliniczną niedoczynnością tarczycy (w badaniu wzięło też udział 15 kobiet, które stanowiły grupę kontrolną.) Po dziewięciomiesięcznej próbie nastąpił spadek poziomu przeciwciał TSH i TPO w surowicy (redukcja wynosiła 54%!), a także nastąpił wzrost wolnego T4 w surowicy u tych osób. Co ciekawe, poziom T3 w surowicy spadł o 16 procent po 3 miesiącach, bez dalszego spadku po kolejnych sześciu miesiącach stosowania aloesu.
Interesujące jest również to, że aloes był równie skuteczny jak selen, jeden z dobrze znanych i często polecanych suplementów dla osób z Hashimoto. Ogólnie wykazano, że selen (selenometionina w dawce 200 IU dziennie przez sześć miesięcy) redukuje przeciwciała przeciw TPO nawet o 54 procent i jest jednym z moich kluczowych zaleceń dla osób osób, u których rozpoznano Hashimoto.
Jeśli chodzi o selen, zauważyłam, że jego stosowanie zmniejszało lęk, a także było korzystne przy wypadaniu włosów. W tym konkretnym badaniu nie podano szczegółowo jak stosowanie aloesu wpływa na objawy Hashimoto, ale wiadomo, że u osób, u których zastosowano aloes, poprawiły się głównie objawy związane z jelitami, takie jak zaparcia i dolegliwości żołądkowe. Niemniej jednak, opierając się na sukcesie tego ostatniego badania, wierzę, że sok z aloesu może być korzystny dla osób z Hashimoto i będę oczekiwać, że więcej badań zostanie opublikowanych na ten temat.
Korzyści wynikające z zastosowania Aloe Vera
Aloes nie tylko może obniżyć poziom przeciwciał tarczycowych i pozytywnie wpłynąć na poziom hormonów tarczycy, ale może również łagodzić wiele objawów i schorzeń, które często współwystępują z Hashimoto. Często powtarzam, że Hashimoto jest połączeniem wrażliwości pokarmowej, niedoborów składników odżywczych, upośledzonej zdolności radzenia sobie ze stresem (w tym zaburzeń równowagi cukru we krwi), upośledzonej zdolności radzenia sobie z toksynami, problemami z jelitami i infekcjami. Zobaczmy, jak może pomóc aloes.
Zdrowie jelit i trawienie
Wiadomo, że aloes balansuje układ pokarmowy, a także zmniejsza stan zapalny okrężnicy i jelita cienkiego. Jest to niezwykle pomocny mechanizm, ponieważ przepuszczalność jelit (znana również jako nieszczelne jelito) jest jednym z trzech czynników, które muszą być obecne, aby wystąpiła choroba autoimmunologiczna. Innymi słowy, większość osób z Hashimoto będzie miała problemy z jelitami - a poprawa stanu zdrowia jelit poprzez wyleczenie infekcji i uszczelnienie jelita może doprowadzić do remisji choroby.
Jednym ze sposobów, w jaki aloes może mieć korzystny wpływ na zdrowie jelit jest poprawa trawienia. Aloes zawiera wiele enzymów (alliinazy, alkaliczna fosfataza, amylazy, bradykinazy, karboksypeptydazy, katalazy, celulazy, lipazy i peroksydazy). Ponieważ wiele osób z Hashimoto ma niedobór enzymów trawiennych, wysoka zawartość enzymów w aloesie może w rzeczywistości wspomagać trawienie, rozkładając węglowodany i tłuszcze z pożywienia.
Aloes, zawierający 75 aktywnych składników, jest również bogaty w sacharydy (cukry). Cukry te są doskonałym źródłem błonnika i prebiotyków (forma błonnika pokarmowego, który działa jak pokarm dla probiotyków - czyli dobrych bakterii jelitowych), które wspomagają przewód pokarmowy w pozbywaniu się toksyn i nadmiaru hormonów.
Co ciekawe, badanie zakończone w 2012 roku wykazało wpływ soku z aloesu na wzrost probiotyku Lactobacilli. Wyniki wykazały poprawę wzrostu L. Acidophilus, L. Plantarum i L. Casei w laboratorium, a jak wiadomo zwiększenie ilości pożytecznych bakterii w jelitach może spowodować remisję objawów związanych z jelitami!
Szczególnie korzystne jest wspomaganie wzrostu L. Casei, ponieważ probiotyk ten może pomóc w rozkładaniu kazeiny, reaktywnego białka występującego w produktach mlecznych, które wiele osób z Hashimoto i chorobami autoimmunologicznymi nie toleruje.
Aloes może również pomóc przy refluksie, który jest częstym objawem Hashimoto i niedoczynności tarczycy.
Aloes posiada naturalne właściwości alkalizujące, które pomagają zrównoważyć pH okrężnicy. Chociaż wiele osób z Hashimoto ma niedobór kwasu żołądkowego, który może powodować objawy refluksu, osoby z nadmiarem kwasu żołądkowego i zagrożone wrzodami mogą skorzystać z alkalizujących właściwości aloesu. Badania wykazały, że aloes jest dobrze tolerowany i tak samo skuteczny w zmniejszaniu objawów choroby refluksowej przełyku, jak inne leki zmniejszające kwasowość żołądka (takie jak omeprazol lub ranitydyna).
Zdrowie wątroby - osłabiona zdolność radzenia sobie z toksynami
W badaniach na zwierzętach wykazano, że aloes chroni wątrobę przed uszkodzeniem wywołanymi stresem oksydacyjnym (spowodowanym brakiem równowagi między produkcją szkodliwych wolnych rodników a zdolnością organizmu do przeciwdziałania im za pomocą przeciwutleniaczy). Może to wynikać z dużej zawartości aminokwasów w roślinie. Badanie na zwierzętach z 2013 roku, w którym codziennie stosowano żel Aloe Vera przez okres 21 dni, wykazało, że żel Aloe Vera pomógł w normalizacji podwyższonych enzymów wątrobowych (które są markerami choroby wątroby), przy czym dla większości markery te powracały do normalnego lub zbliżonego do normy zakresu.
Wcześniej omówiłam, w jaki sposób „zaleganie” w wątrobie może prowadzić do słabej detoksykacji, a także upośledzać konwersję hormonu tarczycy T4, obecnego w większości leków tarczycowych, do biologicznie aktywnego hormonu T3.
Wsparcie nadnerczy i walka ze stresem
Aloes jest adaptogenem, czyli substancją, która może zwiększyć odporność organizmu na różne rodzaje stresu, w tym stres fizyczny i emocjonalny. Ciągły stres czy też bardzo stresująca sytuacja, otwiera drzwi do zaburzeń autoimmunologicznych. Wielu moich klientów zauważyło, że ich objawy ze strony tarczycy zaczęły się po szczególnie stresującym okresie w ich życiu.
Obecna lub niedawna diagnoza Hashimoto może potęgować reakcję na stres, prowadząc do obniżenia jakości snu, zaburzeń równowagi cukru we krwi i dodatkowego stresu emocjonalnego - wszystkie te czynniki mogą siać spustoszenie w naszych nadnerczach, które pomagają nam reagować na stres. Aby się wyleczyć z Hashimoto musimy poradzić sobie ze stresem.
Z tego powodu adaptogeny, takie jak aloes, które poprawiają naszą odporność na stresujące sytuacje, pomogą w walce ze stresem, gdy nadnercza są przytłoczone - a rozwiązanie problemów z nadnerczami może z kolei pomóc w odwróceniu wielu objawów Hashimoto!
Poziom cukru we krwi
Aloes jest stosowany jako lekarstwo na podwyższony poziom cukru we krwi. W jednym z badań stwierdzono, że aloes poprawia wrażliwość na insulinę i obniża poziom cukru we krwi na czczo u dorosłych, gdy jest przyjmowany dwa razy dziennie przez 14 dni. Jak się okazało spadł nie tylko poziom cukru we krwi na czczo, ale także poziom trójglicerydów (poziom tłuszczu we krwi, który jest związany z cukrzycą typu 2). Badanie to sugeruje, że aloes może pomóc obniżyć poziom cukru we krwi, który często jest podwyższony u osób z Hashimoto.
Infekcje
Badania wykazały również, że aloes działa przeciwbakteryjnie i może zapobiegać namnażaniu się grzybów i bakterii w okrężnicy.
W aloesie znajduje się wiele środków antyseptycznych, takich jak kwas salicylowy, siarka i fenole.
Działają one na bakterie, pleśnie, wirusy i grzyby - wszystkie te czynniki mogą być wyzwalaczami chorób autoimmunologicznych. Silne właściwości przeciwwirusowe aloesu sprawiły, że jest on szczególnie dobrym rozwiązaniem w przypadku wirusów opryszczki, a także wirusa Epstein-Barr, który często jest czynnikiem wyzwalającym Hashimoto.
Dodatkowo aloes zawiera liczne enzymy. Enzymy te mogą pomóc w rozbiciu biofilmów, które stanowią osłonę dla kolonii patogenów, utrudniającymi ich eliminację, nawet przy zastosowaniu leków przeciwdrobnoustrojowych lub ziół. Wykazano, że zawartość polisacharydów w aloesie rozbija te biofilmy, a także hamuje wiązanie bakterii Helicobacter pylori (często występujących u osób z Hashimoto) do komórek żołądka.
Zdrowie immunologiczne
Badania również potwierdziły, że związki czynne znajdujące się w aloesie mają właściwości modulujące odporność.
W jednym z badań, które przeprowadzono na zwierzętach, opublikowanym w Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics, oceniano wyekstrahowane glikoproteiny z aloesu i stwierdzono, że blokują one reakcje antygen-przeciwciało (w tym hamowanie histaminy i leukotrienu z komórek tucznych), które są reakcjami układu odpornościowego na obecność substancji obcych w organizmie.
Wykazano również, że związki antrachinonowe aloesu (w szczególności aloe-emodyna) pomagają hamować wytwarzanie kilku cytokin prozapalnych (biorących udział w reakcjach zapalnych) przez białe krwinki w kontakcie z materiałami patogennymi.
Polisacharydy (złożone węglowodany), które stanowią 55% rośliny Aloe Vera, są również bardzo korzystne dla zdrowia układu odpornościowego. Polisacharydy acemannan i glukomannan, które są uważane za dwa główne aktywne składniki rośliny, mają silne właściwości przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne, ponieważ stymulują białe krwinki, które biorą udział w zwalczaniu infekcji.
Stres oksydacyjny
Jedno interesujące badanie, na które warto zwrócić uwagę, zostało opublikowane w International Journal of Immunopharmacology w 1990 roku. Badanie wykazało, że składniki występujące w ekstraktach z żelu aloesowego mogą hamować uwalnianie reaktywnych form tlenu (RFT).
RFT mogą mieć wiele niekorzystnych skutków w organizmie, w tym oksydacyjne uszkodzenie naszych mitochondriów i DNA, a także otworzyć bramę dla autoimmunizacji. Stres oksydacyjny pojawia się, gdy zachodzi brak równowagi między RFT a przeciwutleniaczami, ponieważ przeciwutleniacze przeciwdziałają szkodliwej działalności RFT.
W zapaleniu tarczycy typu Hashimoto często występuje zwiększona produkcja wolnych rodników (toksycznych produktów ubocznych metabolizmu tlenu), które mogą obejmować RFT. Zdolność antyoksydacyjna jest również znacznie obniżona u osób z chorobami autoimmunizacyjnymi. Badanie to sugeruje, że aloes może potencjalnie pomóc zmniejszyć stres oksydacyjny i przyczynić się do poprawy u osób z chorobami autoimmunologicznymi.
Zaparcia
Ze względu na wysoką zawartość polifenoli aloes skutecznie łagodzi sporadyczne zaparcia, które są częstym objawem niedoczynności tarczycy. Aloe vera zawiera antrachinony, które są związkami wywołującymi skurcze mięśni w jelicie grubym i działają przeczyszczająco. Związek ten można spotkać też w innych roślinach, ale aloes wyróżnia się tym, że zawiera je w dużej ilości. Jak obliczono aloes zawiera ponad 12 różnych antrachinonów.
Aloina, rodzaj antrachinonu pochodzącego z żółtobrązowego soku z zewnętrznego liścia (nazywanego również lateksem aloesowym lub aloesem), zwiększa skurcze mięśni i ruchliwość w okrężnicy, powodując wolne stolce. Przyjmując lateks z aloesu jako samodzielny lek na zaparcia, ważne jest, aby znać jego skutki uboczne i wiedzieć jak długo należy go przyjmować jako suplement.
Antrachinony znajdujące się w lateksie aloesu zwiększają wydzielanie płynów i elektrolitów do przewodu pokarmowego, powodując wypróżnienie w ciągu dziesięciu godzin. Chociaż nie polecam używania go jako „środka przeczyszczającego”, niektórzy uważają, że pomaga im w łagodzeniu zaparć.
Ponownie, ponieważ zaparcia są częstym objawem doświadczanym przez osoby z niedoczynnością tarczycy i Hashimoto, aloes może okazać się dla nich korzystny.
Jeżeli chodzi o zaparcia to najważniejsze jest aby zidentyfikować przyczyny. W przyszłości postaram się napisać artykuł na ten temat, ale w międzyczasie możesz rozważyć wykonanie testów na obecność infekcji jelitowych, takich jak H. pylori, SIBO i przerost Candida, które często są odpowiedzialne za zaparcia.
BENEFITY WYNIKAJĄCE ZE STOSOWANIA ALOESU
- Dostarcza wielu niezbędnych witamin, minerałów i aminokwasów
- Może być korzystny w przypadku objawów ze strony układu pokarmowego, takich jak refluks, brak enzymów trawiennych i zaparcia
- Wspomaga wątrobę i zdrowie nadnerczy
- Chroni organizm przed infekcjami
- Reguluje poziom cukru we krwi
- Redukuje stres oksydacyjny
- Wspomaga funkcję tarczycy
Suplementacja aloesem
Aloes można uzupełniać na różne sposoby, w tym stosując go w postaci soku, żelu, proszku lub kapsułek.
W powyższym badaniu uczestnicy pili sok z liści aloesu w dawce 50 ml dwa razy dziennie. Należy jednak zauważyć, że aloes w postaci soku będzie zawierał najwyższe poziomy związków antrachinonowych, które zwiększą perystaltykę jelit i mogą dawać efekt przeczyszczający, co może być problemem dla niektórych osób, szczególnie tych, które mają już skłonność do luźniejszych stolców (uwaga, Klinika Mayo nie zaleca stosowania aloesu jako środka przeczyszczającego).
Aloes można również przyjmować w postaci proszku lub kapsułek, w których żel Aloe Vera jest spłukiwany w celu usunięcia pozostałości aloiny (środka przeczyszczającego). Polecam jedną kapsułkę dziennie Aloe by Rootcology, która jest silnie skoncentrowana. W rzeczywistości potrzeba 200 funtów żelu Aloe Vera, aby wyprodukować jeden funt tego odżywczego ekstraktu z aloesu! Jest on przygotowywany przy użyciu metody odwadniania w niskiej temperaturze bez filtrowania, co zapewnia, że korzystne składniki rośliny (długie łańcuchy polisacharydów) i jej naturalny skład pozostają w jak największym stopniu nienaruszone.
Środki ostrożności
Należy pamiętać, że niektóre osoby mogą być wrażliwe na związki antrachinonu, które są obecne w lateksie aloesu (pobieranym z zewnętrznej skórki rośliny) i ekstraktach z całych liści aloesu. (Aloes firmy Rootcology Aloe by Rootcology, jest testowany na obecność antrachinonu, a jego zawartość jest poniżej granicy wykrywalności wynoszącej 0,1 ppm.) Ze względu na działanie przeczyszczające, lateks aloesu może również powodować utratę minerałów, takich jak potas i sód. Należy również zauważyć, że w jednym badaniu stwierdzono, że składnik aloina (znajdujący się w lateksie aloesu) ma działanie rakotwórcze. W tym badaniu aloes (ekstrakt z całych liści) powodował podrażnienie jelit i działał rakotwórczo w obrębie jelita grubego szczurów. Jednak stężenie było ponad dziesięciokrotnie wyższe niż ilość, jaką ktoś przyjąłby w dziennej dawce, co odpowiadało bardzo wysokiej dawce 14,4 grama. Dodatkowo w badaniu wykorzystano ekstrakt z całych liści (który zawiera lateks aloesowy z zewnętrznej krawędzi oraz żel z wnętrza rośliny), który różni się od zalecanego przeze mnie soku lub żelu z aloesu.
Aloes może również wchodzić w interakcje z niektórymi lekami. Na przykład nie należy go przyjmować w połączeniu z glikozydami nasercowymi, ponieważ może to przyczynić nie do dodatkowego ubytku potasu i zwiększyć ryzyko toksyczności. Aloesu nie należy również przyjmować z kortykosteroidami, w tym prednizonem i prednizolonem. Mogą też istnieć inne leki, które będą wchodziły w interakcje z aloesem, dlatego też przed rozpoczęciem suplementacji skonsultuj się ze swoim lekarzem, aby przejrzeć aktualną listę leków.
Ponadto nie zaleca się przyjmowania doustnego aloesu w czasie ciąży, ponieważ może on potencjalnie działać stymulująco na macicę. Nie należy go również stosować doustnie podczas karmienia piersią, ponieważ niektóre substancje czynne mogą być wydzielane z mlekiem matki.
Jak zawsze, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania tego suplementu, aby upewnić się, że dawkowanie i suplement są odpowiednie dla Ciebie.
Podsumowanie
Podsumowując, aloes dostarcza wielu niezbędnych witamin, minerałów i aminokwasów. Dla niektórych stosowanie aloesu może być korzystne w przypadku objawów trawiennych, takich jak refluks, brak enzymów trawiennych i zaparcia.
Może również wspierać zdrowie wątroby i nadnerczy, chronić organizm przed infekcjami, regulować poziom cukru we krwi i zmniejszać stres oksydacyjny.
Jeśli masz Hashimoto, aloes może być korzystny w eliminowaniu objawów, a suplementacja aloesem Rootcology’s Aloe i organic aloe vera juice i / lub organicznym sokiem z aloesu może być bardzo pomocnym dodatkiem do codziennej rutyny.
Po więcej informacji odwiedzaj Tarczyca Hashimoto
References
- Surjushe A, Vasani R, Saple DG. Aloe vera: A short review. Indian J. Dermatol. 2008;53:163166. doi: 10.4103/0019-5154.44785.
- Nahar T, Uddin B, Hossain S, Sikder AM, Ahmed S. Aloe vera gel protects liver from oxidative stress-induced damage in experimental rat model. J complement Integr Med. 2013. May 7;10. doi: 10.1515/jcim-2012-0020.
- Yongchaiyudha S, Rungpitarangsi V, Bunyapraphatsara N, Chokechaijaroenporn O. Antidiabetic activity of Aloe Vera L. Juice. I. Clinical trial in new case of diabetes mellitus. Phytomedicine. 1996 Nov;3(3):241-3.
- Xu C, Ruan XM, Li HS, Guo BX, Ren XD, Shuang JL, Zhang Z. Anti-adhesive effect of an acidic polysaccharide from Aloe vera L. var. chinensis (Haw.) Berger on the binding of Helicobacter pylori to the MKN-45 cell line. J Pharm Pharmacol. 2010;62:1753-1759.
- Nagpal R, Kaur V, Kumar M, Maratta F. Effect of Aloe Vera juice on growth and activities of Lactobacilli in-vitro. Acta Biomed. 2012 Dec;83(3):183-8.
- Panahi Y, Khedmat H, Valizadegan G, Mohtashami R, Sahebkar A. Efficacy and safety of Aloe vera syrup for the treatment of gastroesophageal reflux disease: a pilot randomized positive-controlled trial. J Tradit Chin Med. 2015 Dec;35(6):632-6.
- Bugdaci M, Zuhur S, Sokmen M, Toksoy B, Albayrak B, Altuntas Y. The Role of Helicobacter pylori in Patients with Hypothyroidism in Whom Could Not be Achieved Normal Thyrotropin Levels Despite Treatment with High Doses of Thyroxine. Helicobacter. 2011;16(2):124-130. doi:10.1111/j.1523-5378.2011.00830.x.
- Metro D, Cernaro V, Papa M, Benvenga S. Marked improvement of thyroid function and autoimmunity by Aloe barbadensis miller juice in patients with subclinical hypothyroidism. J Clin Transl Endocrinol. 2018;11:18-25. doi:10.1016/j.jcte.2018.01.003
- Park MY, Kwon HJ, Sung MK. Evaluation of aloin and Aloe-emodin as anti-inflammatory agents in Aloe by using murine macrophages. Biosci. Biotechnol. Biochem. 2009; 73(4): 828-832.
- Â Ro JY, Lee B, Kim JY, Chung Y, Chung MH, Lee SK, et al. Inhibitory mechanism of aloe single component (Alprogen) on mediator release in guinea pig lung mast cells activated with specific antigen-antibody reactions. J Pharmacol Exp Ther. 2000;292:114-121.
- Hart LA, Nibbering PH, van den Barselaar MT, van Dijk H, van den Burg AJ, Labadie RP. Effects of low molecular constituents from aloe vera gel on oxidative metabolism and cytotoxic and bactericidal activities of human neutrophils. Int J Immunopharmacol. 1990;12:427-434.
- Resch U, Helsel G, Tatzber F, Sinzinger H. Antioxidant status in thyroid dysfunction. Clin Chem Lab Med. 2002;40:1132-1134.
- Davis RH, Parker WL, Murdoch DP. Aloe vera as a biologically active vehicle for hydrocortisone acetate. J Am Podiatric Med Assoc. 1991;81:1-9.
- Boudreau MD, Mellick PW, Olson GR, Felton RP, Thorn BT, Beland FA. Clear evidence of carcinogenic activity by a whole-leaf extract of Aloe barbadensis miller (aloe vera) in F344/N rats. Toxicol Sci. 2012;131(1):26-39.
- Lily of the Desert. The Aloe Vera Story. Lily of the Desert. https://lilyofthedesert.com/aloes-story. Accessed February 20, 2019.
